ในช่วงนี้มีข่าวต่างๆ มากมายเกี่ยวกับความรับผิดชอบ มีการเรียกร้องของในส่วนผู้ที่เกี่ยวข้องว่า ผู้นั้น ผู้นี้ คนโน้น คนนี้ จะต้องรับผิดชอบ โดยส่วนมากเรื่องรับผิดชอบนี้ น่าจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับ เรื่องที่ไม่ดี เรื่องที่เสียหาย เรื่องที่เป็นโทษ เรื่องที่ก่อให้เกิดคามเดือดร้อน พูดง่ายๆ คือ เรื่องที่ไม่ดีนั้นแหละครับ เมื่อเป็นอย่างนั้นแล้ว ก็ต้องการผู้ที่รับผิด และการรับผิดดังกล่าวจะต้องชอบด้วยหรือ ถ้าหากผู้ที่กระทำผิดแล้วเกิดเขาไม่ชอบด้วยจะว่าอย่างไรดี แต่นั้นไม่ใช้ประเด็นที่สำคัญครับ เพราะเมื่อไรก็ตาม เมื่อเกิดเรื่องต่างๆ ที่ไม่ดีไม่ควรอย่างที่กล่าวแล้ว ผู้ที่ก่อเหตุ ผู้ที่ทำให้เกิดเรื่องขึ้นมานั้น เขากล้าหาญที่ใช้สติปัญญาของเขาที่มีอยู่ในการแสดงถึงการยอมรับผิดที่ได้ก่อขึ้น เพราะคนที่ก่อขึ้นย่อมรู้แก่ใจของตัวเองเป็นอย่างดีที่สุด
ซึ่งหากว่าอย่างที่ว่าแล้วละก็ รับรองได้เลยว่าจะไม่มีการเรียกร้องหาผู้รับผิดชอบ แต่สังคมไทยของเราทุกวันนี้ไม่เป็นอย่างนั้น คนที่กระทำผิดต่างใช้ความรู้สึกของตัวเองว่าตัวเองไม่ผิด ตัวเองมีความถูกต้องในการกระทำ จะต้องมีการหาหนทางให้ตัวเองนั้นพ้นผิดพ้นการตรวจสอบ จะเห็นว่าการกระทำดังกล่าวนั้นเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีสำหรับสังคมไทยของเรา แล้วจะทำอย่างไรดีละที่นี้ คนที่ได้รับความเดือดร้อนก็เรียกร้องไป ดิ้นรนไป ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะหาผู้คนที่รับผิดชอบได้ มันเป็นเรื่องที่น่าเห็นใจเป็นอย่างมากเลยที่เดียว
อย่างไรก็ดี หากครอบครัวของเรา โรงเรียนของเรา หมู่บ้านของเรา ชุมชนของเราได้ช่วยกันปลูกฝังให้ความสำคัญความรับผิดชอบตั้งแต่ตอนเด็กๆ คุณพ่อคุณแม่เมื่อกระทำผิดก็แสดงความรับผิดชอบ ลูกเมื่อกระทำผิดก็แสดงความรับผิดชอบ คุณครูที่โรงเรียนเมื่อกระทำผิดก็แสดงความรับผิดชอบ นักเรียนนักศึกษาเมื่อกระทำผิดก็แสดงความรับผิดชอบ ข้าราชการเมื่อกระทำผิดแสดงความรับผิดชอบ ผู้คนในสังคมเมื่อกระทำผิดก็แสดงความรับผิดชอบต่อสังคม หากเป็นเช่นกันแล้ว ผู้เขียนเชื่อได้เลยว่า จะมีการให้อภัยเกิดขึ้นอย่างแน่นอน จากที่มีโทษหนักก็อาจจะกลายเป็นโทษเบาลงมาก และประการสำคัญ คือ การแสดงความรับผิดชอบในสิ่งที่ได้กระทำลงไปนั้นจะต้องกระทำอย่างรวดเร็วด้วยความบริสุทธิ์ใจ ด้วยจิตที่กล้าหาญที่แสดงความรับผิดชอบ และประการสำคัญอีกสิ่งหนึ่งที่จะขาดไม่ได้กับการแสดงความรับผิดชอบ ก็คือ คำว่าขอโทษ
ถามว่าเป็นการยากหรือไม่ในการแสดงความรับผิดชอบ ตอบได้เลยว่ายากสำหรับคนที่ไม่เคยแสดงความรับผิดชอบเมื่อกระทำผิด แต่เราสามารถฝึกฝนได้ เพราะเกิดมาไม่มีใครหรอกครับไม่เคยผิดพลาด ไม่เคยกระทำความผิด ซึ่งอาจจะเป็นความผิดเล็กน้อยหรือรุนแรงก็ขึ้นอยู่กับการกระทำอารมณ์ กิเลสที่ได้มาเกาะในตัวเรา อย่างไรก็ดี เมื่อเราฝึกฝนการแสดงความรับผิดชอบ และ ขอโทษ บ่อยๆ เราจะมีความสุข จิตที่แสดงความรับผิดชอบ จะสั่งสมองให้มีความผ่อนคลายขึ้นและมีความสุขขึ้นมา และเมื่อได้กระทำบ่อยๆ ก็กลายเป็นจิตสำนึกของเราว่า เมื่อไรก็ตาม เมื่อเรากระทำผิดจะเจตนาหรือไม่เจตนาก็ตามแต่ คำขอโทษเพื่อแสดงความรับผิดชอบจะตามมาโดยทันทีอัตโนมัติ
ดังนั้น ผู้เขียนเชื่อว่าการแสดงความรับผิดชอบนั้นทำได้ ฝึกได้ หากคนไทยทุกคนได้แสดงความรับผิดชอบในการกระทำความผิดของตัวเองที่ได้ก่อขึ้น ก็เชื่อว่าคนไทยอีกส่วนหนึ่งหรือผู้ที่เกี่ยวข้องก็พร้อมที่จะให้อภัย เพราะการให้อภัยเป็นการสร้างบุญกุศลสำหรับผู้ที่ได้กระทำความผิดลงไป และประการสำคัญ คือ เมื่อกระทำผิดในสิ่งนั้นๆ แล้ว ก็ขอให้นำไปเป็นผลเรียนสำหรับการใช้ชีวิตในครั้งต่อๆ ไป
มนูญ ศรีวิรัตน์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น