สืบเนื่องจากที่ได้อ่านหนังสือ เดินสู่อิสระภาพ (ดร.ประมวล เพ็งจันทร์) แล้วจึงเลือกวันที่ 23 ตุลาคม 2553 (เลขรวมกันเป็น 30 คือวันเกิด 03 เดือนเกิด ) ขอบคุณมากครับ สำหรับวันที่ ๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๓ ที่ผ่านมา ที่ทำให้ได้เข้าใจหลายๆ สิ่ง หลายๆ อย่างในชีวิตมากยิ่งข้น ถึงแม้ว่ามันเป็นอะไรที่น้อยนิดที่เริ่มต้นในเรียนรู้ และเป็นวันเริ่มต้นที่อยากจะบอกตัวเองว่าอะไรที่ทำให้เป็นทุกข์... เราจะทำให้มันยุติ เราจะเดินหน้าต่อไปเพื่อปลดเปลื้องความทุกข์ และหาความสุขที่ยั่งยืน ขอบพระคุณทุกท่านที่จะสนับสนุนการเดินทางในครั้งนี้
แต่กล่าวสำหรับวันนี้ ผู้เขียนตั้งใจเขียนเกี่ยวกับภาษาอังกฤษที่ว่า I my mine and me
I ฉัน เรา ผม กู
my ของฉัน ของเรา ของผม ของกู
mine ซึ่งเป็นของฉัน ซึ่งเป็นของเรา ซึ่งเป็นของผม ซึ่งเป็นของกู
me ตัวฉันเอง ตัวเราเอง ตัวผมเอง ตัวกูเอง
เอาละซิ ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไงดี แต่มีความคิดเพียงว่า ไม่ลองเขียนก็ไม่รู้ ไม่ลองดูก็ไม่รู้เช่นกัน
อยากจะมันเป็นเรื่องที่ฉัน (เรา ผม หรือ กู) เขียนแล้วรู้สึกว่ามันทำให้เกิดความสุขแก่ทั้งตัวเอง
และแก่ผู้อื่นก็เท่านั้น
สำหรับ ฉัน (เรา ผม หรือ กู) บางครั้งจะต้องเป็นผู้ที่มีส่วนในการกระทำใดๆ ทั้งเป็นผู้กระทำผู้เดียวและร่วมกับคนอื่น แต่ในทางตรงกันข้าม ฉัน (เรา ผม หรือ กู) ก็อาจจะถูกกระทำจากคนอื่นๆ หรือหลายๆ คน ซึ่งเวลาที่เราเป็นผู้กระทำ เราจะมีความรู้สึกว่าเรานี่แหละมีความเป็นใหญ่ที่สุด ใครหน้าไหนก็อย่าได้มาขัดขวาง ถ้าหากไม่ได้อย่างใจของเรา เราก็เป็นทุกข์เสียเอง หรือ เมื่อไรก็ตามที่เราถูกกระทำ เราก็มีความรู้สึกว่าโลกนี้ทำไมไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย มีแต่เราที่โดนเราที่เป็นทุกข์
ของฉัน (ของเรา ของผม ของกู) ซึ่งเป็นของฉัน มันเป็นสิ่งที่เรายึดเอาไว้ถือเอาไว้ว่าเป็นของๆ เรา เมื่อไรก็ตามที่เรารู้สึกว่าเป็นเจ้าของ เราจะมีควาาห่วงแหนเป็นอย่างมาก คอยเฝ้าดู คอยดูแลว่ามันจะเป็นอย่างไร และเช่นกันถ้ามีใครมาทำร้ายสิ่งที่เป็นของเรา เราก็จะมีความโกรธ เป็นทุกข์ เป็นแค้น และประการสำคัญ คือ เราจะรู้สึกว่า จะต้องหาทาง เอาคืน แก้แค้นให้ได้ เมื่อเป็นอย่างนี้ เราก็จะเป็นทุกข์ไปตลอด
สำหรับตัวฉันเอง (ตัวกูเอง) หากว่าเมื่อไรก็ตามที่เราคิดได้ว่า ตัวเราเอง เป็นสิ่งที่ทำให้เกิดสิ่งนั้นสิ่งนี้ ทำให้เกิดความทุกข์ ทำให้เกิดความเดือดร้อน เรื่องต่างๆ ที่ผ่านมาล้วนเกิดจากตัวเราเองที่เป็นผู้กระทำ เราอาจจะต้องกลับถามหาว่า แล้วเรา (ฉัน) ทำอะไรลงไป มีสติ สมาธิ กลับไปทบทวน เพื่อให้เกิดปัญญาด้วยตัวของเราเอง ว่า สิ่งที่ได้กระทำลงไปนั้น มันดีหรือไม่ดี หากไม่ดี เราก็จะต้องหาหนทางแก้ไขให้ดียิ่งขึ้น สิ่งใดที่ดีอยู่แล้วก็จะต้องรักษาความดีไว้ และทำให้ดีมากขึ้นกว่าเดิมอีก
เรื่องของ เรา ตัวของเรา มันเป็นของเรา และตัวเราเอง เป็นส่ิงที่น่าสนใจเป็นอย่างมากที่เราควรจะเรียนรู้ตัวของเราเองให้เข้าใจ ให้รู้รายละเอียดโดยเฉพาะรายละเอียดของจิตใจของตัวเรา เหมือนกับเนื้อหาของเพลงๆ หนึ่งที่ว่า
ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมาย
ใจในร่างกายกลับไม่เจอ
ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ
หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข
(ถ้าหากท่านใดอยากจะฟังเพลงดังกล่าว ก็เชิญเลยครับ)
อย่างไรก็ดี เมื่อเรียนรู้ตัวเอง หาหัวใจตัวเองให้เจอแล้ว ตัวเรา เรา ก็จะต้องปรับเปลี่ยน เพราะเราไม่สามารถที่จะไปเปลี่ยนจิตใจคนอื่นๆ ได้ ดังนั้น เพื่อให้เกิดความสุขในการเรียน การทำงาน และการอืนๆ เราก็ควรจะเรียนรู้เพื่อจะเป็น I my mine and me ให้มากที่สุด
มนูญ ศรีวิรัตน์
.... ทำอะไรก็ผิด
.....ทำอะไรก็ไม่ผิด
ฉัน ทำอะไรก็ผิด
เธอ ทำอะไรก็ไม่ผิด
ซึ่งที่จริง มันอาจจะถูกเรียกว่า ๒ มตฐ (ไม่ตามฐานะ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น