ธรรมะเพื่อชีวิต ตอน "ละสังโยชน์ได้ ต้องตั้งสติ- ญาณทรรศน์ สมเด็จพระสังฆราชฯ"

ธรรมะเพื่อชีวิต ตอน "ละสังโยชน์ได้ ต้องตั้งสติ- ญาณทรรศน์ สมเด็จพระสังฆราชฯ" คติธรรมคำสอนในเจ้าพระคุณสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก เกี่ยวกับเรื่อง "การละสังโยชน์" ดูเพิ่มเติมจาก YouTube ต่อไปนี้
https://www.youtube.com/watch?v=SrUWi8zuiyE&nohtml5=False

สิ่งที่เห็น สิ่งที่ได้ยิน สิ่งที่ได้ทราบ สิ่งที่ได้รู้ได้คิด ทุกอย่างเกิดดับไปแล้ว ไม่มีตัวตนอะไรตั้งอยู่ สิ่งที่ยังตั้งอยู่นั้น ก็คือตัวสังโยชน์ คือความผูกพัน ซึ่งเป็นตัวความปรุงความแต่งขึ้นมา การที่จะละสังโยชน์ได้ ก็จะต้องฝึกหัดตั้งสติ ให้มีสติกำหนดอยู่ ทุกขณะที่เห็น ที่ได้ยิน ที่ได้ทราบ ที่ได้คิดได้นึกอะไร หมั่นตั้งสติตรวจตราพิจารณาอยู่ดั่งนี้ สัจจะคือความจริงอย่างไรก็จะปรากฏขึ้นมา อันเป็นทางปฏิบัติเพื่อความบริสุทธิ์ เพื่อดับทุกข์ร้อนทั้งหลาย

คติธรรมคำสอนในเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช ฯ ข้างต้นเป็นสิ่งที่ทุกคนจะต้องพึ่งตนเองให้ได้ และนอกจากต้องพึ่งตนแล้ว จะต้องน้อมนำเอาธรรมมาเป็นที่พึ่งให้ได้ แล้วในที่สุด ที่พึ่งของเราจะเป็นสิ่งที่ตัวเราเองจะต้องพึ่งเป็นสิ่งสุดท้ายในที่สุด

และเป็นธรรมเนียมที่ผู้เขียนจะต้องขออนุญาตฝากกาพย์ยานี ๑๑ ไว้ให้ท่านผู้อ่านทุกท่านได้โปรดมีเมตตากรุณาพิจารณาชี้แนะแนะนำเพื่อการปรับปรุงพัฒนาให้ดียิ่งๆ ขึ้นต่อไป ดังนี้  

ตนเป็นเกาะที่พึ่ง จิตโน้มดึงธรรมเข้ามา
ตนพึ่งตนสนนำพา  ย่อมมีค่าพาสุขี

อย่าให้มีสิ่งอื่น  จิตต้องตื่นทุกนาที
น้อมธรรมเข้าชีวี  ตนรู้ดีพึ่งที่ใจ

พึ่งตนสนทำดี  ยิ่งมากมีดียิ่งใหญ่
เกาะธรรมมากเข้าไว้  หากตายไปใจเบิกบาน

ตนที่พึ่งแห่งตน  ให้มากล้นมหาศาล
ฝึกตนทนให้นาน  อีกไม่นานตายแน่นอน

มีตนพึ่งตนได้  พึ่งมากไว้ให้ได้ก่อน
พึ่งตนอย่าตัดรอน  พึ่งถาวรก่อนสายไป

สิ่งอื่นอย่าให้มี  ธรรมพึ่งดีมีต่อไป
พึ่งตนธรรมที่ใจ  เกาะพึ่งไว้ให้มากเอย

ปภาวีร์ 

๑๔ กันยายน ๒๕๕๙

FB : ธรรมะเพื่อชีวิต โดย ปภาวีร์