การจัดอุดมศึกษากับพื้นที่จังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

อ้างอิงจาก www.pdit.co.th

อันดับ	จังหวัด	จำนวน (คน) (31 ธันวาคม 2555) [3]	! จำนวน (คน) (31 ธันวาคม 2554) [4]	จำนวน (คน) (31 ธันวาคม 2553) [5]
1	นครราชสีมา	2,601,167	2,585,325	2,582,089
2	อุบลราชธานี	1,826,920	1,816,057	1,813,088
3	ขอนแก่น	1,774,816	1,766,066	1,767,601
4	บุรีรัมย์	1,566,740	1,559,085	1,553,765
5	อุดรธานี	1,557,298	1,548,107	1,544,786
6	ศรีสะเกษ	1,458,370	1,452,203	1,452,471
7	สุรินทร์	1,386,277	1,380,399	1,381,761
8	ร้อยเอ็ด	1,308,570	1,305,058	1,309,708
9	ชัยภูมิ	1,133,034	1,127,423	1,127,423
10	สกลนคร	1,129,174	1,123,351	1,122,905
11	กาฬสินธุ์	985,084	981,655	982,578
12	มหาสารคาม	945,149	939,736	940,911
13	นครพนม	708,350	704,768	703,392
14	เลย	629,787	624,920	624,066
15	ยโสธร	540,267	538,853	539,257
16	หนองคาย	512,439	509,870	509,395
17	หนองบัวลำภู	505,071	502,551	502,868
18	บึงกาฬ	412,613	407,634	403,542
19	อำนาจเจริญ	373,494	372,241	372,137
20	มุกดาหาร	342,868	340,581	339,575
—	รวม	21,697,488	21,585,883	21,573,318

อ้างอิง ภาคอีสาน (ประเทศไทย)

ลำดับ	จังหวัด	สถาบันที่ 1	สถาบันที่ 2	สถาบันที่ 3
1	นครราชสีมา	ม.เทคโนโลยีสุรนารี	ม.ราชภัฏนครราชสีมา	ม.เทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
2	อุบลราชธานี	ม.อุบลราชธานี	ม.ราชภัฏอุบลราชธานี
3	ขอนแก่น	ม.ขอนแก่น	ม.ทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตขอนแก่น
4	บุรีรัมย์	ม.ราชภัฏบุรีรัมย์
5	อุดรธานี	ม.ราชภัฏอุดรธานี
6	ศรีสะเกษ	ม.ราชภัฏศรีสะเกษ
7	สุรินทร์	ม.ราชภัฏสุรินทร์	ม.เทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตสุรินทร์
8	ร้อยเอ็ด	ม.ราชภัฏร้อยเอ็ด
9	ชัยภูมิ	ม.ราชภัฏชัยภูมิ
10	สกลนคร	ม.ราชภัฏสกลนคร	ม.เกษตรศาสตร์ วิทยาเขตเฉลิมพระเกียรติ สกลนคร
11	กาฬสินธุ์	ม.ราชภัฏกาฬสินธุ่	ม.ทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตกาฬสินธุ์
12	มหาสารคาม	ม.มหาสารคาม	ม.ราชภัฏมหาสารคาม
13	นครพนม	ม.นครพนม
14	เลย	ม.ราชภัฏเลย
15	ยโสธร	-
16	หนองคาย	ม.ขอนแก่น วิทยาเขตหนองคาย
17	หนองบัวลำภู	-
18	บึงกาฬ	-
19	อำนาจเจริญ	ม.มหิดล วิทยาเขตอำนาจเจริญ
20	มุกดาหาร	-

จากข้อมูลข้างต้น 

จะเห็นว่ามีจังหวัดต่อไปนี้ที่ยังไม่มีสถาบันอุดมศึกษา (มหาวิทยาลัย) ในพื้นที่ภายในจังหวัด คือ 

1. จังหวัดยโสธร

2. จังหวัดหนองบัวลำภู

3. จังหวัดบึงกาฬ

4. จังหวัดมุกดาหาร 

(หมาิยเหตุ  จังหวัดหนองบัวลำภู และ จังหวัดบึงกาฬ ถูกจัดตั้งเป็นจังหวัดไม่ถึง 5 ปี) 

หากจะเอาจำนวนประชากรในจังหวัดเป็นเกณฑ์ในการจัดตั้งมหาวิทยาลัยแน่นอนทั้ง 4 จังหวัดข้างต้นมีจำนวนประชากรไม่มากนัก อย่างไรก็ตาม หากนำเกณฑ์ในเรื่องพื้นที่ที่เชื่อมต่อกับประเทศเพื่อนบ้านเพื่อเป็นทางเชื่อมในการเป็นประชาคมอาเซียน ก็อาจจะเหลือเพียงจังหวัด บึงกาฬ และ มุกดาหาร เท่านั้น 

ทั้งนี้ หากพิจารณาความพร้อมระหว่างจังหวัดบึงกาฬและจังหวัดมุกดาหาร แล้วนั้น จะเห็นว่าจังหวัดมุกดาหารอาจจะได้เปรียบตรงที่เป็นจังหวัดมาุก่อนเกือบ 30 ปี และมีสะพานข้ามแม่น้ำโขง (แห่งที่ 2) จึงทำให้ จังหวัดมุกดาหาร เป็นทางเลือกหนึ่งของรัฐบาลในการกำหนดพื้นที่ที่จะเป็นจังหวัดในการพัฒนาการศึกษาระดับอุดมศึกษาในการรองรับแรงงานและการขยายตัีวของการเป็นประชาคมอาเซียน  

นอกจากนั้น ที่จังหวัดมุกดาหารยังมีโรงเรียนวิทยาศาสตร์ภูมิภาค คือ โรงเรียนจุฬาภรณราชวิทยาลัยมุกดาหาร ที่จะเ้ป็นโรงเรียนในการสร้างนักเรียนมัธยมศึกษาที่มีคุณภาพด้านวิทยาศาสตร์ให้กับพื้นที่ส่งต่อระดับอุดมศึกษาในที่สุด 

โดยที่การมีสถาบันอุดมศึกษาเพื่อรองรับชาวต่างประเทศเข้าศึกษาต่อในประเทศไทย จังหวัดมุกดาหาร น่าจะเป็นพื้่นที่ที่เหมาะสมอย่างยิ่ง เนื่องจากนักเรียนจาก สปป.ลาว เวียดนาม หรือ จากตอนใต้ของจีน สามารถเดินทางมาได้ง่ายสะดวก อีกทั้งเชื่อว่าต่อไป การส่งสินค้าจากไทยไปสู่ประชาคมอาเซียนผ่านสะหวันนะเขต (สปป.ลาว) ก็น่าจะเป็นช่องทางหลักในอีกไม่กีปีข้างหน้า

ดังนั้น จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ประเทศไทยจะต้องกำหนดยุทธศาสตร์การอุดมศึกษาให้สอดคล้องกับพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือในการรองรับการเป็นประชาคมอาเซียน เพราะหากไม่มีแผนหรือไม่มีนโยบายรองรับอาจจะทำให้การพัฒนาพื้นที่จังหวัดชายแดน (มุกดาหาร) ได้รับผลกระทบ เนื่องจากการพัฒนาพื้นที่เศรษฐกิจจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องใช้ทรัพยากรมนุษย์ (ผู้ที่สำเร็จอุดมศึกษา) ในการเป็นกำัลังสำคัญของการพัฒนา 

ซึ่งการพัฒนาอุดมศึกษาดังกล่าวจะเป็นการสอดคล้องกับ แผนพัฒนาจังหวัดมุกดาหาร 4 ปี (พ.ศ. 2557-2560) ที่กำหนดวิสัยทัศน์ ว่า  “เมืองการศึกษา การค้า การท่องเที่ยว วัฒนธรรมลุ่มน้ำโขง เชื่อมโยงอาเซียน”

หวังเป็นอย่างยิ่งว่าหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับด้านการศึกษาระดับอุดมศึกษาทุกหน่วยจะให้ความสำคัญในการพัฒนาการศึกษา เพราะหากแผนการพัฒนาอุดมศึกษากับพื้นที่จังหวัดชายแดนมีความชัดเจน ย่อมจะส่งผลให้นักเรียนในระดับมัธยมศึกษาในพื้นที่จังหวัดและพื้นที่ใกล้เคียงไ้ด้ตัดสินใจว่าจะเรียนที่ใด ซึ่งหากเมื่อเรียนแล้วจบสามารถทำงานในพื้นที่บ้านเกิด (โดยเฉพาะพื้นที่รองรับการเป็นประชาคมอาเซียน) ย่อมจะทำให้ไม่เกิดการเคลื่อนย้านแรงงานเข้าสู่เมืองหลวงหรือเมืองใหญ่ ดังนั้น ข้อดีของการจัดอุดมศึกษาในพื้นที่จังหวัดชายแดน (มุกดาหาร) สามารถที่จะเกิดผลดีดังต่อไปนี้ 

1. ทำให้เป็นไปตามรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2550 มาตรา 80 ประเด็นการจัดการศึกษาที่ให้มีความเท่าเทียมกันในระดับพื้นที่ 

2.  ทำให้เกิดการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในพื้นที่เพื่อรองรับการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของพื้นที่ชายแดนที่จะรองรับประชาคมอาเซียน

3. ทำให้ลดปัญหาการเคลื่อนย้ายแรงงาน อันเป็นนโยบายของรัฐบาล

มณูญพงศ์ ศรีวิรัตน์

ประธานสถานศึกษา ร.ร.จุฬาภรณราชวิทยาลัยมุกดาหาร 

ข้อมูลเพิ่มเติมที่น่าสนใจอย่างยิ่งต้อง Click อ่าน

และ Click อ่านข้อมูลนี้ 

เป็นเมืองการศึกษา เมืองการค้าการท่องเที่ยว

รัฐต้องมาแลเหลียว พร้อมมีเอี่ยวพัฒนา

นโยบายชัดเจน กำหนดเกณฑ์การศึกษา

เป็นเมืองที่ต้องมา เพื่อเชื่อมหากับอาเซียน

เมืองนี้มีของดี เป็นเมืองที่ต้องแวะเวียน

ประชาคมอาเซียน ต้องมาเยือนมุกดาหาร

เมืองนี้ต้องเจริญ จึงขอเชิญร่วมประสาน

อาเซียนอีกไม่นาน มุกดาหารเจริญเอย