ทำให้ต้องขออนุญาตนำเสนอ ธรรมะเพื่อชีวิต ตอน คำว่า ‘โลกเท่าแผ่นดิน ธรรมเท่าปลายเข็ม’ “คติธรรม หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ"
โดยในหนังสือดังกล่าว หน้าที่ ๒๗ เกี่ยวกับหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ เป็นดังนี้
===>
ครั้งหนี่งท่านได้ให้คติธรรมเตือนใจว่า "โลกเท่าแผ่นดิน ธรรมเท่าปลายเข็ม"
หลวงปู่ขยายความให้ฟังว่า
"เรื่องโลกมีแต่เรื่องยุ่งของคนอื่นทั้งนั้น ไม่มีที่สิ้นสุด เราไปแก้ไขเขาไม่ได้
แต่เรื่องธรรมนั้นมีที่สุด มาจบที่ตัวเรา ให้มาไล่ดูตัวเองแก้ไขที่ตัวเราเอง
ตนของตนเตือนคนด้วยตนเอง ตนเตือนคนไม่ได้ใครจะเตือน"
<====
ผู้เขียนได้พิจารณาไตร่ตรองหลายรอบเกี่ยวกับคติธรรมหลวงปู่ดู่ น่าจะเกี่ยวกับเรื่องของความเป็น "ครู" เช่นกัน เนื่องจากตนเองต้องเตือนตน ซึ่งคงจะหมายถึงการเป็นครูให้ตนเองที่คอยเตือน คอยสอน คอยเอาใจใส่ในตนเอง คอยตรวจสอบตนเอง ซึ่งก็คงจะสอดคล้องกับคติธรรมข้างต้นที่ว่า "โลกเท่าแผ่นดิน ธรรมเท่าปลายเข็ม" ดังนั้น ก่อนที่เราจะเป็นครูไปสอนคนอื่น ตัวเราเองคงจะต้องเป็นครูสอนตนเองให้ดีเสียก่อน (นับว่าเป็นเรื่องยากเหมือนกันนะครับ ผู้เขียนยังทำไม่ได้เลย) และเช่นเคยก่อนจากกันในวันนี้ ผู้เขียนขออนุญาตมอบกาพย์ยานี ๑๑ ไว้เพื่อพิจารณากันนะครับ
ตัวเราต้องเตือนตน อย่างอดทนและตั้งใจ
สอนตนให้พ้นภัย ธรรมนำใจมาสู่ตน
ตัวเราเป็นเหมือนครู จะต้องรู้ใจของตน
รู้แล้วเตือนใจตน โดยให้สนในเรื่องดี
เป็นครูสอนตนเอง ไม่อวดเก่งและอวดดี
เตือนตนธรรมมากมี พร้อมทำดีให้มากล้น
สอนตนแต่เรื่องดี เรื่องไม่ดีหนีให้พ้น
เป็นครูคอยเตือนตน ย่อมเป็นคนที่ดีเอย
๑๖ มกราคม ๒๕๕๘
อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่อง "ความสว่าง และ ความมืด (ครู)" (<== Click ได้เลย)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น