วันนี้วัยรุ่นทั้งหลายต่างมีคำใหม่ที่พูดกันในเหตุการณ์และโอกาสต่างๆ คำหนึ่งที่ผู้อ่านอาจจะเคยได้ยินบ้างคือ แรง แต่วัยรุ่นมักจะออกเสียงให้มันแปลกๆ ในทางที่ไม่เหมือนชาวบ้าน คือ แร็ง ซึ่งหมายถึง อะไรสักอย่างที่ผู้ใดผู้หนึ่งกระทำลงไปแล้วเกิดผลกระทบต่อโสตประสาท (ทางตา ทางหู) ให้สิ่งที่ไม่อาจจะพอใจเท่าไรนัก
แต่สิ่งที่ผู้เขียนจะขอขยายความในวันนี้ คือ แรง ที่เกี่ยวกับ กฎธรรมชาติและกฎวิทยาศาสตร์ (ฟิสิกส์) ที่ว่า แรง มีค่าเท่ากับ น้ำหนัก (มวล) ของสิ่งหรือวัตถุ คูณ กับ ความเร่ง (ซึ่งความเร่ง มีค่าเท่ากับ อัตราส่วนการเปลี่ยนแปลงของความเร็วต่อหน่วยเวลา) ของสิ่งหรือวัตถุนั้นๆ ด้วยเหตุดังกล่าว จะเห็นว่า แรงจะมากจะน้อยก็ขึ้นอยู่กับน้ำหนักของวัตถุสิ่งของและวัตถุนั้นจะต้องมีความเร็วความเร่งด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่วัตถุมีน้ำหนักมากและความเร่งมากยิ่งจะแรงมาก ตรงกันข้ามวัตถุใดที่มีน้ำหนักน้อย (เข้าใกล้ศูนย์) และความเร่งน้อย (เข้าใกล้ศูนย์) ก็จะแรงน้อย (และไม่มีแรง)
การทำงานใดๆ จะมีแรงเกิดขึ้นได้หรือไม่ครับ ในความคิดของผู้เขียน การทำงานใดๆ ก็สามารถจะเกิดแรงได้เช่นกัน ซึ่งจะต้องมีน้ำหนักของวัถตุ ซึ่งวัตถุในการทำงานคือ จิตใจ และความเร่งของวัตถุ (จิตใจ) คือ การมีสติและสมาธิ ถ้าหากเรามีจิตใจที่หนักแน่น (แน่วแน่) ย่อมจะเกิดน้ำหนักมาก และยิ่งเรามีจิตใจที่มีสติและสมาธิมากๆ ย่อมจะเกิดความเร่งมากยิ่งๆ ขึ้น เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว ย่อมจะทำให้เกิด แรง มหาศาล ในการทำงาน แร็งในที่สุด
ดังนั้น ถ้าผู้อ่านอยากจะแร็งในการเรียนในการทำงาน ในการใดๆ ก็ตามแต่ ผู้เขียนรับรองได้ว่า เราจะแร็งได้อย่างแน่นอนล้านเปอร์เซ็นต์ คือ มีจิตที่มั่นคงแน่วแน่ หนักแน่น และมีสติสมาธิขั้นสูงในเรื่องนั้นๆ ตัวอย่างมีให้เห็นมากมาย แต่ที่ผู้เขียนจะขออนุญาตยกตัวอย่างประกอบในเรื่องนี้ คือ เรื่องของคนที่เป็นผู้ชายและเหมาะสมกับความเป็นชาย เขาผู้นั้น ชื่อ สมชาย เหล่าสายเชื้อ โดยอ่านเรื่องของท่านสมชายเพิ่มเติมได้ที่ http://www.pattanakit.net/รวมแนะนำบทความดีๆ/ลิขิตฟ้า-หรือจะสู้มานะตน.html (สมชาย เขาแร็งส์จริงๆ)
ด้วยเหตุดังกล่าวข้างต้น จะเห็นว่าหลักของพุทธศาสนา (หลักธรรมชาติ) กับ หลักวิทยาศาสตร์ (ทฤษฎีวิทยาศาสตร์ ฟิสิกส์) ล้วนมีความสัมพันธ์กันเกี่ยวข้องกันจนสามารถที่จะพิสูจน์ได้ และสามารถนำไปปฏิบัติได้จริงในชีวิตประจำวัน อันจะเกิดประโยชน์ต่อพวกเราทุกคนไม่ว่าจะประกอบอาชีพอะไรและทำหน้าที่อะไร จึงให้เราทุกคนมาร่วมกัน แร็งในทุกสิ่งทุกอย่างที่เรากำลังทำกำลังปฏิบัตินะครับ
มนูญ ศรีวิรัตน์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น