ธรรมะเพื่อชีวิต ตอน "หลวงปู่ดู่ มาวัดแต่ไม่ถึงวัด" หลายๆ ท่านคงจะรู้จักท่านหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ เป็นอย่างดี และท่านได้เมตตามอบคติธรรมคำสอนเกี่ยวกับเรื่องการเข้าวัดดั่งต่อไปนี้
“ถึงแกมาวัด แต่ใจยังมีโกรธ โลภ หลง ไปตามแปดอย่างที่ว่านี้ แกยังมาไม่ถึงวัด แต่ถ้าแกอยู่บ้านหรืออยู่ที่ไหนๆ แต่ไม่โกรธ ไม่โลภ ไม่หลง ไม่มีแปดอย่างนี้มากวนใจ ข้าว่าแกมาถึงวัดแล้ว”
(โลกธรรมแปดอย่าง ได้ลาภ-เสื่อมลาภ, ได้ยศ- เสื่อมยศ, ได้รับความสุข-ประสบกับความทุกข์, มีคนสรรเสริญ-มีคนนินทา)
เชื่อว่าท่านผู้อ่านหลายๆ ท่านจะต้องเคยเข้าวัด เพราะเมื่อเป็นพุทธศาสนิกชนคนไทยต้องเข้าวัดอย่างแน่นอน และหากลองพิจารณาคติธรรมคำสอนของท่านหลวงปู่ดู่ข้างต้นแล้ว รับรองว่าต่อไปหากว่าเราเข้าวัดจริงๆ คงจะได้พิจารณาตนเองว่าได้เข้าวัดจริงหรือไม่
และเป็นธรรมเนียมที่ผู้เขียนจะต้องขออนุญาตฝากกาพย์ยานี ๑๑ ไว้ให้ท่านผู้อ่านได้เมตตากรุณาพิจารณาชี้แนะแนำเพื่อการปรับปรุงพัฒนาต่อไปดังนี้
เมื่อตั้งใจไปวัด คงต้องจัดระเบียบใจ
โกรธโลภหลงหรือไม่ ต้องถามใจให้ดีดี
หากว่าโกรธโลภหลง ไม่ได้ปลงคงไม่ดี
ไม่ถึงวัดสักที แล้วอย่างนี้ดีอย่างไร
ถึงแม้จะอยู่บ้าน จิตเบิกบานสุขฤทัย
โกรธโลภหลงทิ้งไป ไม่กวนใจให้รำคาญ
ได้ลาภก็เสื่อมลาภ ไม่สามารถได้ยศนาน
มีทุกข์สุขสำราญ ไม่ช้านานหมดสิ้นลง
มีคนสรรเสริญ จิตเพลิดเพลินไม่ยืนยง
นินทาคงดำรง คงต้องปลงลงให้ได้
ไปวัดตัดให้ลง โกรธโลภหลงปลงที่ใจ
ตัดแล้วย่อมสุขใจ ไปวัดได้ใจสุขเอย
ปภาวีร์
๖ กรกฎาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น