ธรรมะเพื่อชีวิต ตอน "ทำไมกินข้าวมื้อเดียว ดีหรือไม่ดี" ชื่อเรื่องวันนี้ อาจจะดีหรือไม่ดีนั้น ผู้เขียนไม่ทราบเหมือนกัน แต่คิดว่าหลายท่านอาจจะเคยสงสัยว่าทำไมพระภิกษุสงฆ์สายวัดป่าถึงฉันอาหารเพียงมื้อเดียว โดยอ่านเพิ่มเติมได้ที่
"ขัด โอ้โธ่! มาฉันข้าวมื้อเดียว เด็กรุ่นๆ จะทำอย่างไร ฉันมื้อ เดียว ไปนั่งภาวนามันก็หิว"
"คือ ฉันมื้อเดียวในตอนสาย ฉันอาหารที่ได้จากบิณฑบาต"
และเกี่ยวกับการฆราวาสที่กินอาหารเพียงมื้อเดียวจะดีหรือไม่ดีนั้น ลองหาหนังสือเรื่อง "ยิ่งหิวยิ่งสุขภาพดี" ของ น.พ.โยะชิโนะริ นะงุโมะ ซึ่งเรื่องราวของหนังสือนี้ น่าสนใจอย่างยิ่ง ลองหาซื้ออ่านกัน
ดังนั้น จากข้อมูลข้างต้น อย่าพึ่งไปเชื่ออะไรมากมาย จนกว่าตัวของเราจะได้พิสูจน์เห็นข้อเท็จจริงอย่างถี่ถ้วนรอบคอบแท้จริงในสิ่งนั้น
และเป็นธรรมเนียมที่ผู้เขียนจะขออนุญาตฝากกาพย์ยานี ๑๑ ไว้ให้ท่านผู้อ่านได้โปรดพิจารณากรุณาชี้แนะเพื่อการปรับปรุงต่อไปดังนี้
กินข้าวเพียงมื้อเดียว ไม่เปล่าเปลี่่ยวเหี่ยวหัวใจ
กินน้อยไปหรือไม่ จะถามใครว่าไงดี
ทุกอย่างที่ตนเอง อย่ากลัวเกรงในชีวี
หากเห็นว่าเข้าที แล้วมันดีตนเข้าใจ
มื้อเดียวยิ่งไม่เปลือง น่าเป็นเรื่องที่สนใจ
ศึกษาให้รู้ไว้ เป็นเรื่องใหม่น่าทดลอง
กินข้าวเพื่อร่างกาย ไม่กินตายไม่น่าลอง
ทุกสิ่งล้วนเกี่ยวข้อง เฝ้าหามองของมากิน
กินข้าวเพื่ออยู่รอด กินตลอดย่อมสูญสิ้น
กินน้อยให้เคยชิน มัวแต่กินสิ้นแน่เอย
ปภาวีร์
๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๘
หมายเหตุ
ผู้เขียน โชคดีเหมือนกันที่ฝึกรับประทานเพียงมื้อเดียว (คือ มื้อเช้า เวลาประมาณ ๙ โมง) มาตั้งแต่เดือน ธันวาคม ๒๕๕๗ ทำให้น้ำหนักลดลงกว่า ๖ กิโลกรัม ส่งผลดีต่อสุขภาพร่างกาย เช่น ข้อเข่า ข้อเท้า ไม่ต้องรับน้ำหนักมาก และผลดีอื่นๆ ตามมาเช่นกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น