ธรรมะเพื่อชีวิต ตอน "สมเด็จพระสังฆราช : ใจที่เป็นโรคตัณหา" คติธรรมคำสอนของท่านสมเด็จพระสังฆราช ในเรื่องใจที่เป็นโรคตัณหานับว่าทรงคุณอย่างย่ิง ท่านผู้อ่านสามารถฟังได้จาก ต่อไปนี้
https://www.youtube.com/watch?v=02rSJZlWfgo&feature=youtu.be
ธรรมะเพื่อชีวิต ตอน สมเด็จพระสังฆราช : ใจที่เป็นโรคตัณหา
“... เพราะฉะนั้น พระพุทธเจ้าจึงได้ตรัส
เปรียบเอาไว้ว่า แม้จะได้ภูเขาทั้งลูกเป็น
ทองคำทั้งลูก ก็ไม่พอแก่ตัณหาคือ
ความดิ้นรนทะยานอยาก จะป้อน
ภูเขาทองทั้งลูกนั้นให้แก่ตัณหา
ให้ตัณหาอิ่มพอดังนี้หาได้ไม่
ตัณหายังต้องการภูเขาลูก
ที่สองให้เป็นทองต่อไปดั่งนี้เป็นต้น
เพราะฉะนั้น ใจที่เป็นโรคโรคตัณหาดั่งนี้
แม้จะได้ลาภอะไรมา ก็ไม่อิ่มไม่เต็มไม่พอ
เพราะฉะนั้น พระพุทธเจ้าจึงได้ตรัสสอนให้รักษาใจนี้นั้น ไม่ให้เป็นโรค...”
คติธรรมคำสอนข้างต้นหากว่าเราพุทธศาสนิกชนคนไทยได้มีสติคิดอ่านหลายๆ รอบแล้ว เชื่อว่าจะต้องพบอะไรบางอย่างอื่นในจิตของท่านเอง (เป็น "ปัจจัตตัง") ดังนั้น ก็พยายามรักษาใจอย่าให้เป็นโรคตัณหาก็แล้วกัน เพราะหากเป็นโรคดังกล่าวแล้ว ไม่รู้่ว่าจะรักษาโรคได้อย่างไร ป้องกันไม่ให้เป็นโรคไว้ดีกว่า
และก่อนจากกันเป็นธรรมเนียมที่ผู้เขียนจะขออนุญาตมอบกาพย์ยานี ๑๑ ไว้ให้ท่านผู้อ่านได้กรุณาพิจารณาแนะนำเพื่อการปรับปรุงพัฒนาต่อไป ดังนี้
ความอยากเหลือคณา ยากรักษาให้หายได้
ตัณหาความทะยานอยาก จะลำบากอยูาเรื่อยไป
ต้องรักษาโรคของใจ ยิ่งหายไวยิ่งสุขเย็น
โรคอยากไม่มีพอ ทุกข์เพิ่มต่ออย่างที่เห็น
รักษาไม่ยากเย็น ต้องบำเพ็ญธรรมเข้าไว้
ทำใจไม่ให้อยาก จะสามารถรักษาใจ
ตัณหาหมดลงได้ ธรรมเข้าใจให้มากมี
จิตใจที่เป็นโรค ย่อมละโมบยิ่งอยากมี
ต้องหยุดใจเสียที ให่พอดีและพองาม
ตัณหาหมดเพราะธรรม จิตน้อมนำทุกโมงยาม
พอแล้วไม่ติดตาม ไม่ต้องถามอยากต่อไป
ตัณหาหมดสิ้นลง ใจต้องปลงให้จงได้
โรคใจย่อมหายไป สุขยิ่งใหญ่นิรันดร์เอย
ปภาวีร์
๒๗ มีนาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น